مجله پزشکی کوثر
سال هفتم شماره 1 (پیاپی 23، بهار 1381)

کمر درد یکی از شایعترین اختلالات عضلانی اسکلتی است که همراه با از دست دادن و صرف هزینه های اقتصادی می باشد. درمانهای متنوعی جهت کمردرد وجود دارد و از روش های محافظه کارانه از قبیل تجویز استراحت، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و فیزیوتراپی گرفته تا روش های تهاجمی (جراحی) درموارد ناتوان کننده وشدید مورد استفاده قرار می گیرد. این تحقیق، تعیین تفاوتهای فانکشنال در دو گروه سالم و کمردردی و نیز تعیین میزان پیشرفت درمان (اعم از استراحت و فیزیوتراپی) بود. تحقیق از نوع کاربردی و به روش شبه تجربی بر روی 30 نفر خانم (18 فرد سالم و12 بیمار کمردردی) با میانگین سنی35.70 ±4.69 سال با استفاده از دینامومتر Isostation B200صورت گرفت. ارزیابی شامل تستهای ایزومتریک، دامنه حرکتی وتست دینامیک بود. شدت درد بیماران در سه مرحله ارزیابی توسط نمودار ده سانتی متری درد بررسی می گردید. با استفاده از آزمونهای غیر پارامتری "من- ویتنی" و "ویلکاکسون" نتایج مورد بررسی آماری قرار گرفتند. بیماران کمردردی در کلیه پارامترهای های الگو و بازده حرکتی کاهش معنی داری نسبت به گروه سالم نشان دادند (برای سرعت و حداکثر گشتاور ایزومتریک اکستنسوری (0.001>P)، سایر متغیرها (0.05>P) بجز در مورد حداکثر گشتاور محورهای فرعی که در دو گروه اختلاف معنی داری نشان نداد. پس از یک هفته استراحت مشخص شد که افزایش معنی داری به ویژه در حداکثر گشتاور ایزومتریک فلکسوری واکستنسوری، متوسط گشتاور ایزواینرشیال و کار اکستنسوری رخ داد. (0.05>P)، اما دامنه حرکتی و متغیرهای مرحله فلکسوری بدون تغییر باقی ماندند. بعد از فیزیوتراپی بهبود معنی داری در میزان درد بیماران حداکثر گشتاور ایزومتریک فلکسوری و اکستنسوری، سرعت، کار، توان ودامنه حرکتی در هر دو مرحله فلکشن واکستنشن مشاهده گردید (0.05>P). با توجه به تمام نتایج معلوم گردید که درد در بیماران سبب مهار عضلات به ویژه گروه اکستنسوری و کاهش شدید تمام مقادیر مربوط به الگو و بازده حرکتی شده بود. استراحت در بیماران با کمردرد تحت حاد سبب کاهش اندک در میزان درد شده اما تاثیر فزاینده ای در رفع اسپاسم و مهار عضلات داشت. به نظر می رسد که تاثیرات فیزیوتراپی بارزتر وجامع تر بوده علاوه بر کاهش معنی داری درد بیماران ورفع مهار و اسپاسم عضلات فلکسوری و اکستنسوری توانسته بود تاثیرات برجسته ای در بهبودی الگوی حرکتی داشته باشد. پیشنهاد می شود که در درمان بیماران کمردردی، علاوه بر الکتروتراپی از حرکت درمانی یا تمرین درمانی اختصاصی در مدت مناسب استفاده گردد

یکی از روش های رایج جهت قطع باروری درمردان، وازکتومی یا بستن لوله های وازدفران می باشد. از طرفی ترمیم وازدفران و برقراری باروری مجدد که مورد درخواست بعضی از افراد وازکتومی شده می باشد با موفقیت کمی روبرو بوده است که یکی از علل آن می تواند تغییرات ایجاد شده در اپیدیدیم که در بلوع اسپرم نقش به سزایی دارد، باشد. به منظور بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی اپیدیدیم بعد از وازکتومی در موش صحرایی،30 سر موش صحرایی بالغ انتخاب گردید. ده سر موش مورد عمل وازکتومی دو طرفه، ده موش بعدی مورد عمل وازکتومی سمت راست و جراحی شم سمت چپ و ده موش صحرایی باقیمانده مورد عمل جراحی شم دو طرفه قرار گرفتند. نیمی از هر گروه دو ماه بعد از عمل جراحی و نیمی دیگر 4 ماه پس از عمل جراحی کشته و اپیدیدیم آنها برداشته شد و ضمن تفکیک سر، تنه و دم هر اپیدیدیدیم، نمونه ها رنگ آمیزی گردید و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده از نمونه های ناحیه دم اپیدیدیم گروه های وازکتومی شده عبارتند از: پارگی ناحیه دم اپیدیدیم، ایجاد کیست و اسپرم گرانولوما، افزایش بافت همبند در فضای بینابینی، افزایش لوکوسیت ها، جدا شدن اپی تلیوم، نکروز بافتی، تجمع اگزودا، تجمع اسپرم های خرد شده داخل مجرای اپیدیدیم. این مشاهدات در نمونه های گروه های وازکتومی شده 4 ماهه از شدت بیشتری برخوردار بود. در مقاطع مربوط به ناحیه سر وتنه اپیدیدیم گروه های وازکتومی شده تغییرات قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید و نمونه های مربوط به گروه های شم نرمال بودند. براساس نتایج به دست آمده می توان چنین اظهار کرد که هر چه مدت زمان بعد از وازکتومی بیشتر باشد شدت تغییرات در اپیدیدیم بیشتر و احتمال موفقیت وازکتومی برگشتی کمتر خواهد بود.

روش های بررسی کمی رابطه ساختمان و فعالیتQSAR به منظور برقراری ارتباط بین فعالیت بیولوژیکی و خواص فیزیکوشیمیایی ترکیبات دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. ارگانوفسفات ها به عنوان سلاح های شیمیایی در جنگ به کار رفته و با مهار آنزیم استیل کولین استراز عوارض خطرناک در مصدوم ایجاد می کنند که اکسایم ها با فعال سازی مجدد عمل آنزیم، در درمان سمیت با عوامل اعصاب حائز اهمیت هستند. مشکلاتی که کاربرد اکسایم های استاندارد را محدود می کند، عدم توانایی آنها در عبور از سد خونی- مغزی و ناتوانی در فعال سازی آنزیم مهار شده با سومان به دلیل پیر شدن سریع آنزیم می باشد. نسل جدید اکسایم ها (سری-H) کارآیی بیشتری از اکسایم های کلاسیک داشته ولی در محلولهای آبی پایدار نبوده و در برابر سمیت با تابون نیز مؤثر نیستند. این پژوهش با اجرای آنالیز رگراسیون متعدد خطی هانش به منظور مشخص کردن الزامات ساختمانی در اتصال ترکیبات اکسایم به آنزیم کولین استراز انسان در جهت پیشگویی فعالیت بیولوژیکی ترکیبات جدید و با فعالیت اختصاصی انجام شد. روابط کمی ساختمان وفعالیت دو گروه از ترکیبات اکسایم که در ساختمان خود دارای پل اتری و یا تری متیلن بین 2 حلقه پیریدین هستند، توسط آنالیز رگراسیون متعدد کامپیوتریزه هانش مورد بررسی قرار گرفت. در این روش، فعالیت بیولوژیکی مولکول ما در یک سری از مشتقات ساده مورد آنالیز قرار گرفته و معادلات ارتباط دهنده فعالیت و پارامترهای بیان کننده اثرات الکترونیک، هیدروفوبیک و استریک در آن سری به دست می آید. نتایج آنالیز مبین وجود رابطه معنی داری بین پارامترهای الکترونیک و هیدروفوبیک با فعالیت بیولوژیکی ترکیبات اکسایم مورد مطالعه در فعال سازی آنزیم کولین استراز هستند. به طوریکه وجود گروه های الکترون کشنده در موقعیت پارای حلقه پیریدین در ترکیبات حاوی پل تری متیل سبب افزایش فعالیت این ترکیبات می شود، در حالیکه پارامتر هیدروفوبیک با فعالیت بیولوژیکی این ترکیبات رابطه معکوس نشان می دهد. از طرف دیگر، وجودگروه های حجیم و طویل نیز در جهت افزایش فعالیت عمل می کند. در مجموع می توان گفت، کل فعالیت ترکیبات اکسایم به موقعیت گروه اکسیم در یکی از حلقه های پیریدین و نوع و موقعیت اکسایم در حلقه دیگر بستگی دارد

اثرهای کلاستوژنیک و سیتوژنتیک امواج فرا صوتی پیوسته به تنهایی یا همراه با دوزهای مختلف بلئومایسین سولفات بر روی لنفوسیتهای خون محیطی انسان به صورتin vitro مورد بررسی قرار گرفتند. لنفوسیتهای خون محیطی پس از کشت در محیط RPMI-1640 قبل از تحریک با عامل میتوژن تحت تاثیر دوزهای 2، 4و 6 میکروگرم بر میلی لیتر بلئومایسین سولفات به مدت دو ساعت قرار داده شد. سپس سلولها با محیط فاقد دارو شستشو و در شرایط مناسب کشت داده شدند. سلولهای تیمار شده با دارو تحت تابش امواج فرا صوتی با فرکانس 1MHz وشدت 0.10 وات بر سانتیمتر مربع (توان 0.5 وات) قرار گرفتند.برای متوقف کردن سلولها در مرحله سیتوکیناز چرخه سلول و تولید سلولهای دوهسته ای 5μg/ml سیتوکلازین- B به محیط اضافه شد و با روش استاندارد میکرونوکلئی تهیه شد و فراوانی میکرونوکلئی برای هر نمونه با شمارش هزار سلول دو هسته ای بررسی گردید. نتایج نشان می دهند که گروهی که تحت تیمار با داروی بلئومایسین با دوزهای 2، 4 و 6 میکروگرم بر میلی لیتر قرار گرفتند، فراوانی میکرونوکلئی در سلولها با افزایش دوز دارو افزایش داشته است و اختلاف معنی داری را با گروه کنترل Sham نشان می دهند. تابش امواج فرا صوتی به تنهایی با توان 0.5 وات منجر به افزایش فراوانی میکرونوکلئی نگردید، لکن در شرایط استفاده توام دارو و امواج فرا صوتی با دوزهای 2و 4 میکرو گرم اثر تجمعی ایجاد شد. تیمار تلفیقی لنفوسیتها با دوز 6 میکروگرم بر میلی لیتربلئومایسین سولفات و تابش امواج فرا صوتی منجر به ایجاد اثر هم افزایی قابل ملاحظه (1.7برابر) گردید. نتایج مبین آن است که امواج فرا صوتی در شدتی که خود قادر به ایجاد اثر کلاستوژنیک نباشد، می تواند در موارد استفاده از دوزهای خاصی از داروهای شیمی درمانی، اثر هم افزایی ایجاد کند. مکانیسمی که موجب افزایش اثر بلئومایسین در نتیجه تابش امواج فرا صوتی شده است، هنوز مشخص نیست اما تصور می شود، تابش امواج فرا صوتی تغییراتی در غشای سیتوپلاسمی سلول ایجاد کرده و ورود مولکولهای بزرگ دارو را تسهیل نموده باشد

آلفا -1- آنتی تریپسین(α1-AT) از عمده ترین سرین پروتئازهای سرم است. این پروتئین دارای فنوتیپهای مختلف می باشد که برخی از آنها مانندMZ، M1Z، ZZ،M1S و یا MS عوارض نقص سیستم α1AT را نشان می دهند. در اثر نقص سیستم α1-AT، بافتهای مختلف مورد آسیب قرار می گیرند، از جمله این بافتها می توان، کبد، ریه و کلیه را نام برد. در این تحقیق چهل و نه بیمار مبتلا به بیماری های کبدی با منشاء ناشناخته مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان تهران در محدوده سنی 1.5 ماه تا 14 سال به عنوان گروه اول، بیست و هشت فرد در همان محدوده سنی که از نظر کبدی بر اساس آزمایشهای کبدی و نظرپزشک سالم بودند، به عنوان گروه دوم (شاهد) موردمطالعه قرار گرفتند. درهردوگروه فعالیت α1-AT باروش سنجش آنزیمی وبر اساس ظرفیت مهاری تریپسین اندازه گیری شدوفنوتیپ هایα1-AT نیز به وسیله الکتروفورزکانونی برروی ژل پلی آکریل آمید مشخص گردید.با مقایسه فنوتیپα1-AT درگروه بیماروافرادطبیعی مشخص شدکه اختلاف فنوتیپ هایα1-AT دردوگروه به لحاظ آماری معنی دار است(0.05>=P) وبروز بیماری کبدی بدون منشاء مشخص درجامعه بیمار ناشی از نقص در سیستم α1-AT بوده است

دراین تحقیق قابلیت تکوین فولیکولهای پره آنترال (Early Neonate Preantral Mouse)، (ENPMF؛Follicles) نوزاد موش منجمد شده به روش شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. فولیکولهایENPMF با ابعاد 130-100 میکرونی از تخمدان موشهای چهارده روز نژاد NMRY به طریق مکانیکی جدا گردید. فولیکولها با استفاده از محلول انجماد شیشه ای EGFA40 ساخته شده از PB1 حاوی 30 درصد فایکلw/v،ساکروز نیم مول، 105 میلی گرمBSA و 10.7 استامید W/V، همراه شده با اتیلن گلیلول به نسبت 40% (V/V) بروش شیشه ای منجمد و پس از انتقال درون نیتروژن مایع دو هفته نگهداری شدند. فولیکولهای منجمد شده به روش یک مرحله ای با استفاده از PB1 حاوی نیم مول ساکروز ذوب و به داخل قطرات محیط کشت F-12 DMEM-Ham s حاوی 5 درصد سرم FCS منتقل گردید.دویست وپنجاه و سه فولیکولEPNMF منجمد شده شیشه ای سالم تک تک در قطرات 20 میکرولیتری حاوی انسولین و ترانسفرین به ترتیب به میزان 10 و5 میکروگرم درمیلی لیتر و(rFSH (Recombinant Follicle Stimulating Hormone به میزان 100mIU/ml کشت داده شد. روز دوم فولیکولها به وسیله میکروسکوپ معکوس ارزیابی شد. فولیکولهای EPNMF مدت 12 روز کشت داده شده و هر دو روز یکبار محیط کشت آنها تعویض می شد، روز دوازدهم فولیکولهای باhCG به میزان 1.5mIU/ml تحریک گردید. پس از 24 ساعت، تخمک های آزاد شده در کنار اسپرم حاصل از اپیدیدیم موشهای نر همان نژاد قرار گرفت. تخمک های GV)GV؛ Germinal Vesicle)، تخمک هایی با هسته شکسته شده (GVB؛ Germinal Vesicle Break down) تخمک های بالغ (MII) وضعیت لقاح، تکوین و شکل گیری جنین های دو سلولی به وسیله شیشه ای زنده ماندند و در روز ششم کشت، فولیکولهای(FF؛ Follicular Follicles) به فولیکولهای در حال رشد یا (Outgrowth Follicles, OF) تغییر یافتند، سرانجام 15.9% تخمک فولیکولهایAntral Formation Follicles AFF)AFF) اوولیت شدند و42.1% از این تخمک ها به جنین دو سلولی تبدیل شدند). فولیکولهای ENPMF منجمد شده شیشه ای قابلیت تکوین در محیط کشتPMEM-Ham s F-12 دارند وهسته آنها با موفقیت شکسته می شوند

این مطالعه جهت بررسی آثار کوتاه مدت مصرف داروی Levodopa-B بر حدت بینایی در کودکان مبتلا به تنبلی چشم و پایداری این اثر پس از قطع مصرف دارو، انجام شده است. در این مطالعه عوارض مصرف این دارو در کودکان نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی آینده نگر و دوسویه کور انجام شده است.34 کودک مبتلا به تنبلی چشم با سن متوسط 9.29 سال (6 تا 14 سال) به صورت تصادفی به دو گروه 17 نفره درمان و شاهد تقسیم شدند. هر گروه شامل 8 پسر و 9 دختر بود. گروه درمان 6mg.kg Levodopa-B به عنوان دوز اول وسپس 2mg.kg دارو سه بار در روز به مدت یک هفته دریافت کردند. به گروه شاهد، درهمین زمانها، دارونما داده شد. حدت بینایی اصلاح شده هر دو چشم کودکان قبل از شروع مطالعه، یک ساعت پس از دریافت دوز اول، پس از پایان یک هفته درمان وسه هفته پس از قطع درمان اندازه گیری شد. در این مدت درمان دیگری برای تنبلی چشم انجام نشد. از کودکان و والدین آنها در مورد عوارض مصرف دارو پرسش شد. ارزش آماری نتایج به دست آمده به وسیله نرم افزارSPSS به روشPaired t- test مورد بررسی قرار گرفت. براساس این مطالعه در گروه درمان، میانگین حدت بینایی چشم های تنبل در شروع مطالعه0.40 بود که یک ساعت پس از مصرف اولین دوز دارو به 0.59 افزایش یافت (0.001>P). این مقدار پس از یک هفته مصرف دارو به 0.44 و سه هفته پس از قطع مصرف دارو به 0.45 رسید (0.05>P). تغییرات ایجاد شده در میانگین حدت بینایی چشم های تنبل در گروه شاهد، از لحاظ آماری معنی دار نبود(P>0.3). در گروه درمان، یک ساعت پس از مصرف دارو، 7 مورد تهوع و استفراغ و 6 مورد فعالیت بیش از حد گزارش شد. این عوارض در طول یک هفته مصرف دارو دیده نشد و در پایان یک هفته فقط یک مورد افسردگی ملایم گزارش شد.
Levodopa-B در کودکان مبتلا به تنبلی چشم باعث افزایش معنی دار و پایدار در حدت بینایی چشمهای تنبل می گردد. عوارض مصرف این دارو در کودکان، خفیف و گذرا می باشد.

زخم فشاری یا زخم بستر یکی از عوارض شایع و مهم بیماران مبتلا به آسیب نخاعی است. روش های مختلف پیشگیری و درمانی تاکنون به کار رفته است و هنوز روش های جدید و مناسب تر در حال بررسی و تکوین است. یکی از این روش های جدید استفاده از چسبهای پوشش هیدروکولویید است. در این مطالعه یک نوع پوشش هیدروکولویید با دو روش قدیمی تر کرم فنی تویین و پانسمان ساده مقایسه شده است. تعداد 91 زخم مرحله IوII در 83 جانباز مرد پاراپلژی به صورت تصادفی ساده با یک روش درمانی درمان شده است. متغیرهای زمینه ای و یا مخدوشگر سن، وزن، مدت زخم قبل از شروع درمان، اندازه زخم و مرحله زخم در هر سه گروه تقریبا یکسان بوده است. نحوه مراجعه و درمان به صورت Visit Home و توسط پزشک و به مدت 8 هفته بوده و در پایان دوره وضعیت زخم به صورت بهبود کلی، بهبود نسبی، بدون تغییر و بدتر شده گزارش شده است. بهبود کلی زخم صرفنظر از محل و مرحله زخم در روش چسبهای با پوشش هیدروکلوییدی بهتر از فنی تویین و ساده بود (به ترتیب 0.01> P،0.005>P). بهبود کلی زخم مرحله I نیز در روش استفاده از چسبهای با پوشش هیدروکلوییدی بهتر از 2 گروه فنی تویین و پانسمان ساده بود (به ترتیب 0.05> Pو0.005>P) بهبود کلی زخم مرحله II در روش چسبهای با پوشش هیدروکلوییدی بهتر از روش ساده (0.005>P) بود ولی با روش فنی تویین تفاوت معنی داری نداشت. بهبود کلی به تفکیک زخمهای ایسکیال (به ترتیب0.05>P و0.005>P) و گلوتئال (به ترتیب0.005>P و 0.001>P) نیز در روش چسبهای با پوشش هیدروکلوییدی بهتر از دو روش فنی تویین و پانسمان ساده بود ولی بهبود کلی زخم ساکرال در روش چسبهای با پوشش هیدروکلوییدی با روش فنی تویین و ساده تفاوت معنی داری نداشت. در مجموع می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از چسب با پوششهای هیدروکولویید در زخمهای فشاری مرحله Iو II در بیشتر موارد بر روش های معمول فنی تویین یا پانسمان ساده ارجحیت دارد و با توجه به سهولت استفاده از آنها و راحتی بیمار وپاره ای مزایای دیگر استفاده از آنها در درمان زخمهای فشاری مرحلهI و II توصیه می شود.

پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی بوده که در بخش مراقبتهای ویژه قلبی بیمارستان اکباتان همدان انجام شده است. هدف از آن تاثیر اجرای سازماندهی مراقبتهای پرستاری به روش پرایمری (Primary Nursing) بر رضایت بیماران و پرستارانCCU بود. در این پژوهش 76 بیمار (به صورت دو گروه 38 نفره همگون شده)، 14 پرستار و یک سرپرستار شرکت داشتند. ابزار بررسی پرسشنامه رضایت بیماران و پرستاران وچک لیست مشاهده ای عملکرد سرپرستار بود. پرسشنامه ها یکبار قبل از اجرای تغییر به روش سازماندهی پرستاری پرایمری توسط پرستاران و بیماران (گروه اول) حین ترخیص از بخش و بار دیگر پس از مداخله و تغییر به روش جدید بین بیماران (گروه دوم) و همان پرستاران تکمیل شد، همزمان عملکرد سرپرستار نیز طبق اصول پرستاری پرایمری در سازماندهی بخش بررسی گردید.نتایج آزمون (Indipendent t-test) در دو گروه بیماران (4.11-= T) و Paired t- test در گروه پرستاران (5.62-=T) با (0.000=P) افزایش میزان رضایت آنان را معنی دار نشان داد.

علت عمده پر موئی صورت خانم ها را اختلال هورمونی تشکیل می دهد که در اغلب موارد کیست متعدد تخمدان PCO)Poly Cystic Ovary) مسبب آن ذکر شده است. در این مطالعه که به صورت مورد شاهدی مقطعی صورت گرفته، فراوانی کیست متعدد تخمدان در مبتلایان به پر موئی با افراد غیر مبتلا مورد مقایسه قرار گرفته است. مطالعه بر روی 927 خانم انجام شده که 259 در گروه آزمون 668 نفر در گروه کنترل صورت گرفت. نتیجه مطالعه نشان داد که وجود کیست در یک یا دو تخمدان در گروه آزمون تقریبا سه برابر گروه شاهد بوده که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد.(x2 =14، p<0.001).

نارسایی مزمن کلیه در طی سالها پیشرفت می کند و کنترل آن بر اساس نگهداری عملکرد باقی مانده کلیه می باشد و واضح است که دیالیز و پیوند کلیه به تنهایی برای درمان این بیماری کافی نیست. این پژوهش نیمه تجربی به منظور تعیین تاثیر برنامه غذایی مدون (با تاکید بر محدودیت پروتئین و فسفر) بر کنترل نارسایی مزمن کلیه در مراحل اولیه (عدم کفایت کلیه) انجام شد. 65 بیمار با نارسایی مزمن کلیه که به طور تصادفی انتخاب شده بودند به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم گردیدند (گروه آزمون 35 نفر یا میانگین میزان تصفیه کراتی نین 43.4±8.7میلی لیتر در دقیقه و گروه شاهد 30 نفر با میانگین تصفیه کراتی نین 41.2±9.8میلی لیتر در دقیقه). نمونه ها شامل بیماران با علل مختلف نارسایی مزمن کلیه بودند. بعد از اندازه گیری وزن، فشارخون،قد،آزمایشات، محاسبه میزان تصفیه کراتی نین، و وضعیت غذایی بیماران در چندین نوبت، رژیم غذایی حاوی:0.6-0.7 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن ایده آل بدن در روز، فسفر12-10 میلی گرم به ازای هر گرم پروتئین در روز، انرژی 40- 35 کیلو کالری به ازای هر کیلو گرم وزن ایده آل بدن در روز، کلسیم1-1.5گرم در روز همراه با مکمل خوراکی و سدیم4-2 گرم در روز برای گروه آزمون محاسبه وبرای شش ماه به هر توصیه گردید. برای کنترل پیگیری رژیم غذایی در گروه آزمون از نتایج آزمایشات میزان کاتابولیسم پروتئین و میزان فسفر دفعی ادراری روزانه استفاده و بیماران مصاحبه شدند. این دو گروه به فاصله هر 1.5ماه به مدت شش ماه پیگیری شدند. نتایج بعد از مداخله، اختلاف معناداری را در میزان تصفیه کراتی نین دو گروه نشان داد (آزمونt، p<0.01) در حالیکه قبل از مداخله اختلاف معناداری مشاهده نگردید. بنابر این رژیم غذایی ارائه شده ممکن است علائم بالینی بیماری را کنترل، پیشرفت نارسایی مزمن کلیه را در مراحل اولیه به تعویق اندازد

کانسر پروستات شایعترین کانسر مردان و دومین علت مرگ و میر ناشی از کانسر در مردان است و شیوع این کانسر در ایران کمتر از کشورهای اروپایی و آمریکایی است. بروز آن قبل از 50 سالگی بسیار نادر است. در گزارش ما سن بیماران با سرطان پروستات زیر 45 سال بوده و هر دو کانسر هاHigh Grade و مهاجم بودند. لذا تذکر این نکته لازم است که در ایران نیز در بیماران زیر 50 سال با علائم مشکوک به کانسر پروستات انجام PSA و توشه رکتال جهت تشخیص و درمان به موقع، ضروری است

خوشبختانه این روزها مقوله بیوتروریسم (Bioterrorism) و ابعاد مختلف آن به طور مکرر مطرح شده و مورد توجه واقع گردیده است. اما این نگرانی وجود دارد که تروریسم شیمیایی (Chemoterrorism) کم اهمیت تلقی شده و مورد غفلت قرار گیرد. درست است که بیوتروریسم دارای ابعاد بسیار گسترده و فراگیر است، اما همین فراگیری و گستردگی سبب می شود که بکارگیرندگان عوامل بیولوژیک نیز از آسیب های آن در امان نمانند. این در حالی است که تروریسم شیمیایی می تواند یک ناحیه یا جمعیت را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد بدون آنکه تهدیدی برای یکارگیرندگان آن به حساب آید. این تفاوت بسیار مهم در عملکرد عوامل شیمیایی نسبت به عوامل بیولوژیک و بکارگیرندگان آنها اجازه می دهد تا با احساس خطر کمتری به حملات کموتروریستی دست یازند. در مقاله حاضر به اهمیت کموتروریسم؛ عواملی که ممکن است در یک واقعه تروریسم شیمیایی احتمالی مورد استفاده قرار گیرد و وظایف کادر بهداشت و درمان در این زمینه پرداخته شده و در پایان نتیجه گیری شده است که: اولا:مقوله تروریسم شیمیایی نه تنها یک موضوع حاشیه ای و مربوط به زمان های گذشته نیست، بلکه بایستی به عنوان یک تهدید تروریستی جدی مد نظر باشد. ثانیا: تمامی عواملی شیمیایی جنگی از جمله عوامل عصبی، عوامل تاول زا، سیانیدها، عوامل ریوی و عوامل ناتوان کننده می توانند کاربرد تروریستی داشته باشد (البته تمامی مواد مسمومیت زا ممکن است مورد استفاده تروریستی قرار گیرند). ثالثا: جدای از اینکه نیروهای اطلاعاتی و انتظامی بایستی از وقوع چنین حوادثی جلوگیری نمایند، کادر پزشکی نیز باید از آمادگی علمی و تجهیزاتی لازم برای مداوای مصدومین ناشی از تروریسم شیمیایی برخوردار باشند